Fixeren door de hond is staren naar “iets”, een voorwerp, een mens of dier.
"Hij heeft de focus op een bepaalde prikkel, waardoor hij spanning opbouwt"
Verwar dit niet met het fixeren van de hond door jou, dat is namelijk het goed vasthouden van de hond bijvoorbeeld als je hem medicatie moet toedienen.
Je houdt hem op de juiste manier vast, een veilige manier, zodat hij niet kan ontsnappen en je niet kan bijten.
Kijk hoe een dierenarts of zijn/haar assistent(e) dat doet.
De hond wordt beperkt in zijn bewegingsvrijheid en kan op die manier beter worden onderzocht en het is veiliger voor de mensen om hem heen.
Maar nu terug naar de hond die fixeert.
De andere partij, de prikkel, ervaart de fixatie als niet prettig, hij kan er zelfs angstig door worden.
Hij fixeert om diverse redenen.
Hij heeft de focus op een speeltje of andere prikkel en houdt daarmee oogcontact, wellicht omdat hij het wil hebben.
Bij een jachthond is de reden van fixatie het wild dat hij ziet. Hij is daarop getraind.
Je komt de combinatie van freeze (bevriezen) en fixeren vaak tegen.
Een hond ontmoet een soortgenoot en gaat helemaal plat liggen (hij bevriest als overlevingsstrategie), waarbij hij zich volledig fixeert op de andere hond (vaak gebeurt dit al op afstand).
Het baasje zal hem moeilijk uit deze toestand kunnen halen.
Voor de hond gaat fixatie en freeze gepaard met veel spanning.
Deze toestand kun je beter proberen te voorkomen.
Weet je wanneer je hond fixeert, vermijd de situatie, ga het uit de weg.
Ben je al te laat dan zul je met een super beloning moeten komen om hem over te halen met je mee te lopen.
Zodra hij wel aanstalten maakt om met je mee te gaan, beloon hem dan uitbundig en vergroot meteen de afstand tussen jullie en de prikkel waardoor hij fixeert.